Использование простых азотистых соединений, таких как мочевина и бикарбонат аммония, при выращивании телят.

مقدمه

از آنجایی که منابع پروتئینی هزینه بالایی (بویژه در اروپا) دارند و عدم توجه به آن، به مشکلی بزرگ تبدیل گردیده است. برخی محققان ادعا می­کنند که حیوانات چند معده می توانند برای ساخت پروتئین از ترکیبات نیتروژن ساده مانند اوره یا بی کربنات آمونیوم استفاده کنند، در حالی که برخی دیگر خلاف آن را بیان کردند. آزمایش‌های صورت گرفته کوتاه مدت بوده‌ که همیشه قابل انتقاد هستند، یا آزمایش‌هایی که اوره، گلیکوکول یا نمک‌های آمونیوم را با جایگزینی بخشی از پروتئین برای تولید شیر انجام داده­اند. در این آزمایشات سطح پروتئین به اندازه کافی بالا بود به طوری که احتمالاً حیوانات پروتئین کافی را بدون نیاز به نیتروژن حاصل از اشکال ساده مانند اوره، گلیکوکول یا نمک های آمونیوم دریافت می کردند. تحقیق در این موضوع اخیراً توسط کربس (کربس، 1937) انجام شده است. در این بررسی توسط کربس، به این نتیجه رسید که داده‌های موجود در مورد آزمایش‌های تعادل نیتروژن و جابجایی پروتئین در شیردهی توسط نمک‌های اوره یا آمونیوم در مورد استفاده از آنها بی‌نتیجه بوده و تنها آزمایش‌های طولانی مدت می‌توانند داده‌های قطعی ارائه دهند.

دو آزمایش در این پژوهش صورت گرفت. در آزمایش اول از 4 گوساله نر استفاده شد. گوساله اول جیره کم پروتئین، گوساله دوم جیره شاهد به همراه اوره (جیره 18 درصد پروتئین)، گوساله سوم جیره پایه به همراه مکمل بی­کربنات آمونیوم (جیره 18 درصد پروتئین) و گوساله چهارم جیره پایه به همراه کازئین (به عنوان یک پروتئین پیچیده، جیره 18 درصد پروتئین) دریافت کردند. در آزمایش دوم از 6 گوساله تلیسه هلشتاین استفاده شد. جیره پایه با کاهش ذرت در جیره به گونه­ای اصلاح شد که حاوی پروتئین کمتر و ملاس ذرت از ابتدای آزمایش وارد شد.

نتیجه­ گیری

آزمایش اول: آزمایش به مدت 40 هفته اجرا شد که طی آن گوساله­ای که  شاهد دریافت کرده بود، 100.5 کیلوگرم، گوساله­ای که جیره حاوی اوره دریافت کرده بود، 145 کیلوگرم، گوساله­ای که جیره حاوی بی­کربنات آمونیوم دریافت کرده بود، 138 کیلوگرم و گوساله­ای که جیره حاوی کازئین دریافت کرده بود، 213.5 کیلوگرم وزن اضافه کردند. ما آزمایش را ادامه دادیم تا وزن حیوانات به 300 تا 350 کیلوگرم رسید و سپس آنها را برای تعیین میزان پروتئین ذخیره شده  و آنالیز لاشه، گوساله­ها را ذبح و برش‌هایی از ساق پا، شانه و دنده و علاوه بر آن کبد برای تعیین رطوبت، چربی و پروتئین برداشته شد. پس از خشک شدن، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و مشاهده کردند تیماری که بی­کربنات آمونیوم مصرف کرده­ بودند، درصد پروتئین بالاتر و چربی کمتری نسبت به تیمار اوره و کازئین داشتند. به عنوان مثال، برش از پای گوساله جیره شاهد حاوی 76.95 درصد پروتئین (بر اساس خشک)، اوره  76.45، بی کربنات آمونیوم 80.49، حیوان کازئین 79.88 بود. این نتایج نشان می‌دهد که افزایش وزن دارای یک ترکیب ثابت است. بدیهی است که استفاده کامل از نیتروژن بی کربنات اوره یا آمونیوم در سطح تغذیه شده به اندازه مورد کازئین وجود نداشت. اینکه چه سطحی از مصرف بی کربنات اوره یا آمونیوم برای حداکثر استفاده بهتر است، باید توسط آزمایش­های دیگر تعیین شود.

آزمایش دوم: گوساله 1 جیره پایه؛ گوساله 2 جیره پایه + 700 گرم اوره در هر 50 کیلوگرم جیره، پروتئین کل 9.49 درصد (43 درصد نیتروژن جیره از اوره)؛ گوساله 3 جیره پایه + 1.4 کیلوگرم اوره در هر 50 کیلوگرم جیره دریافت کرد. پروتئین کل 13.7درصد (61 درصد نیتروژن از اوره)؛ گوساله 4 جیره پایه + 2.15 کیلوگرم اوره در هر 50 کیلوگرم جیره ، پروتئین کل 17.64 درصد (70 درصد نیتروژن از اوره)؛ گوساله 5 جیره پایه + 5.55 کیلوگرم بی کربنات آمونیوم در هر 50 کیلوگرم جیره، پروتئین کل 17.04 درصد (69 درصد نیتروژن از نمک آمونیوم)؛ گوساله 6 جیره پایه + 5.5 کیلوگرم کازئین در هر 50 کیلوگرم جیره دریافت کرد. پروتئین کل 15.52 درصد (66 درصد نیتروژن از کازئین) دریافت کردند.

داده‌های دو آزمایش به طور قطع نشان می‌دهد که اوره و بی­کربنات آمونیوم می‌تواند برای رشد تلیسه‌ها استفاده شود، زمانی که بخشی از پروتئین از دانه‌ها و یونجه تهیه شود. در مورد تغذیه با اوره، سطوح بالای مصرف منجر به افزایش ادرار و افزایش جزئی سطح اوره در خون شد. ظاهراً زمانی که سطح اوره 43 درصد از نیتروژن مصرف شده بود در مقایسه با سطوح بالاتر 66 و 70 درصد، استفاده تا حدودی بهتر و اثرش بر افزایش ادرارکمتر بود. آزمایش‌های بیشتر باید مشخص کنند که آیا سطوح پایین‌تر اوره نسبت به آنچه در این آزمایش‌ها استفاده می‌شود هنوز مؤثرتر است یا خیر. تجربه ما با آمونیوم بی­کربنات به دو سطح 66 و 69 درصد از نیتروژن مصرفی رسید. جیره حاوی بی­کربنات آمونیوم مقداری از نیتروژن خود را قبل استفاده از دست داده و بوی آمونیاک مشهود بود. در یک آزمایش تحلیلی، پروتئین اولیه جیره از مقدار اولیه نظری 17.0 درصد به 12.2 درصد کاهش یافت. این احتمال وجود دارد که بی کربنات آمونیوم به عنوان یک شکل ساده از نیتروژن، کمتر از اوره مناسب باشد. بهترین استفاده از این ترکیبات ساده نیتروژن زمانی صورت می گیرد که جیره حاوی مقداری قند محلول باشد. ظاهراً محیط برای تکثیر باکتری ها با مصرف مقداری کربوهیدرات محلول بهبود می یابد.

منابع

1. KREBS, K. Der Wert der Amide beider Fiitternng des Rindes. Biedermanns Zontralblatt Tierern~ihrung, 9. Band: 394, 507. 1937.
2. Hart, E. B., Bohstedt, G., Deobald, H. J., & Wegner, M. I. (1939). The utilization of ample nitrogenous compounds such as urea and ammonium bicarbonate by growing calves. Journal of Dairy Science, 22, 785-798.